Hayata Devam Etmek
Maria, 47 yaşında | 12 ve 14 yaşlarında 2 çocuk sahibi | Yarı zamanlı çalışıyor
Çocuklar küçükken yorulmak beklenen bir şey, yine de onların ardından koşturmak zorundasınız! Onlar büyüyünce işe geri dönmeyi ve kendime zaman ayırmayı sabırsızlıkla bekliyordum. Bir süre her şey iyiydi ama sonra çocukların ihtiyaçlarının azalmasına rağmen benim yorgunluğumun gittikçe arttığını fark ettim. Bazen geçerli bir neden olmadan onlara kızıyordum çünkü her şeyi aynı anda yapacak enerjim olmamasının stresiyle başa çıkamıyordum. Ardından da korkunç bir suçluluk hissediyordum, ben böyle bir anne olmak istemiyordum.
Doğum günü partileri, Noel (bayramlar), hatta arkadaşlarla akşam yemeği bile ağır gelmeye başladı. Kaçmak, her şey bitene kadar saklanmak istiyordum. Kocam iş yerindeki çalışma saatlerimi azaltmamı önerdi. Bunu yaptım ama hiçbir farklılık yaratmadı, halen yorgun ve sinirliydim. Her günün başlangıcı bir savaştı. Yorgunluktan bıkmıştım.
Gittiğim ilk doktor hem çalışıp hem de çocuk bakarken yorulmanın normal olduğunu söyleyerek sağlıklı beslenmemi ve dinlenmemi önerdi. Kendimi çaresiz ve işe yaramaz hissediyordum, normal hayatla başa çıkamıyordum. Bu yüzden eskisi gibi her gün savaşmaya devam ettim. Zaman içinde aklımda ciddi bir sorun olduğu düşüncesi oluşmaya başladı. Yaşlanıyordum, belki de nadir görülen bir hastalığım vardı… Kendime “saçmalama” desem de kötü günlerimde bu endişe geri geliyordu.
Bir gün başka bir konu için doktora gittim. Bu doktor beni önemsedi, benimle gerçekten ilgilendi. Ben de sürekli yorgunluktan ve bunun ne kadar kötü olduğundan bahsetmeye karar verdim. Doktor ne zamandır böyle hissettiğimi, uyuduğumda daha iyi olup olmadığımı ve başka şeylerle ilgili daha pek çok soru sordu. Demir düzeyinin düşük olmasına bağlı bitkinliğim olabileceğini söyleyerek kan testi yaptırmamı önerdi. Delirmediğimi, bu konuda bir şeyler yapılabileceğini öğrenmek beni o kadar rahatlattı ki! Kan testlerim vücudumda demir depolarımın azaldığını gösterdi ve doktor bana yeni bir tedavi başlattı. Kendimi iyi hissetmem biraz daha zaman alabilir ancak bu hissin bir nedeni olduğunu ve iyileşebileceğimi bilmek daha olumlu bir bakış açısı kazanmamı sağladı.