Bitkinlik Semptomları
Sarah, 26 yaşında | Bekar | Uzman
Geçmişe dönüp baktığımda uzun süredir böyle olduğumu düşünüyorum. Okuldayken arkadaşlarım bütün gün derslere girer, sonra spor yapar ve (yeterince büyüdüklerinde) dışarıya çıkarlardı, üstelik bunu her gün yapabiliyorlardı! Ben onlara yetişemiyordum. Akşam dışarı çıktığımda ertesi gün okulda zorlanıyordum. Bu yüzden bahaneler uydurup arkadaşlarımla yalnızca hafta sonları, önceden dinlenebileceğim zamanlarda buluşuyordum. Spor yapacak enerjim kesinlikle yoktu! Başkalarına kıyasla daha yavaş olduğumu düşünüyordum; ev ödevlerimi yapmak biraz daha uzun sürüyordu ve onlar kadar enerjik değildim.
Sonra evden ayrılıp çalışmaya başladım. Sosyalleşmek, yeni arkadaşlar edinmek istiyordum. Ama insanlarla buluşmamak için sürekli “çok yorgunum” bahanesini kullanamıyorsunuz. Sonunda oldukça izole bir duruma gelmiştim, işlerimi bitirmeye odaklanabilmek için gün içinde kimseyle konuşamıyordum, iş çıkışında da içki (bir kahve) içmeye gidecek enerjim yoktu. İş arkadaşlarımdan bazılarının çocukları vardı ama onlar için her şey yolundaydı. Sürekli yorgun olduğum için çocuklarla başa çıkıp çıkamayacağım konusunda endişelenmeye başlamıştım! Geleceğim için de üzülüyordum. Hayatım akıp gidiyordu, bense hiç tadını çıkaramadan sadece çalışıyordum.
Sonunda bir arkadaşım kendimi her zaman bu kadar yorgun hissetmemin normal olmadığını söyleyerek doktorumla görüşmemi önerdi. Doktorla görüşmeyi sürekli erteliyordum, nihayetinde yorgunluk için ne yapabilirdi ki? Doktora gittiğimde durumu son derece ciddiye aldı. Depresif ve çok yorgun olduğumdan, sürekli başımın döndüğünden bahsettim. Doktor, birkaç soru daha sorduktan sonra muhtemelen demir yetersizliğinden kaynaklı bitkinlik yaşıyor olabileceğimi söyledi. Kan testleri de haklı olduğunu gösterdi. Bir süredir tedavi görüyorum ve kendimi ne kadar iyi hissettiğime inanamıyorum! Artık geleceğime daha olumlu bakıyorum, hatta bir gün çocuklarım bile olabilir.